Αθήνα, Εξάρχεια 6 Δεκέμβρη 2008
Ένας κρότος. Μια αδέσποτη σφαίρα αμολιέται. Ένας εξοστρακισμός. Ένας στόχος. Μια μικροκαμωμένη μορφή καταρρέει στο πεζοδρόμιο. Απέναντί του δυο σκιές απομακρύνονται με γοργό βηματισμό από το σκηνικό. Ακούγονται φωνές, ουρλιαχτά, κλάμα. Κλάμα παιδικό. Το φριχτότερο είδος κλάματος. Μια κηλίδα αίματος, που γίνεται λίμνη, που γίνεται θάλασσα, που πνίγει τα πάντα στο διάβα της.Πνίγει το χρόνο, πνίγει τα αθώα χαμόγελα, πνίγει την ίδια τη ζωή! Ξαφνικά όλα παγώνουν. “Τι έγινε ρε παιδιά;” “Σκοτώσανε τον Αλέξη!”……. Συνέχεια ανάγνωσης για τον Αλέξη →