Σαν σήμερα στις 30 Οκτωβρίου 1988, έφυγε ο μεγάλος ποιητής, Τάσος Λειβαδίτης. Με έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της Αριστεράς, στην πρώτη φάση της καριέρας του, η ποίησή του χαρακτηρίστηκε επαναστατική, ενώ τα έργα του σηματοδότησαν ολόκληρη την αποκαλούμενη πρώτη μεταπολεμική γενιά των Ελλήνων ποιητών. Συνέχεια ανάγνωσης Σαν σήμερα, το 1988 έφυγε ο μεγάλος ποιητής, Τάσος Λειβαδίτης →

«Στις σχέσεις ανάμεσα σε μια αδύνατη κυβέρνηση κι έναν εξεγερμένο λαό, αργά ή γρήγορα έρχεται η στιγμή που κάθε βήμα της εξουσίας εξαγριώνει τις μάζες και κάθε άρνησή της να δράσει τους προκαλεί την περιφρόνηση». Έτσι περιγράφει ο Τζον Ριντ στις «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», την παραμονή του ξεσπάσματος της επανάστασης που έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας. Ο λόγος για την Οκτωβριανή επανάσταση, που έμεινε γνωστή ως τέτοια, από το γεγονός που αποτέλεσε σημείο αναφοράς της, την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων τη νύχτα της 25ης Οκτωβρίου 1917 (με βάση το παλιό ημερολόγιο). Συνέχεια ανάγνωσης Με αφορμή σαν σήμερα το 1917 την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων →

Σαν σήμερα το 1946 Δέκα εξέχοντες Ναζί, που καταδικάστηκαν σε θάνατο από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, απαγχονίζονται ως εγκληματίες πολέμου. Πρόκειται για τους: Συνέχεια ανάγνωσης ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ →

Τι να πρωτοπεί κανείς για τη ζωή και το έργο του Χόμπσμπάουμ;  Ούτε αγιογραφίες μας πρέπουν ούτε όμως και η θλιβερή υποτίμηση της μεγάλης σημασίας της ανάδειξης και κατάκτησης του μαρξικού έργου, ακόμη και μεταξύ των κύκλων που επικαλούνται το μαρξισμό ως θεωρία και πρακτική. Συνέχεια ανάγνωσης Έρικ Χομπσμπάουμ (9 Ιουνίου 1917 – 1 Οκτωβρίου 2012) →

Την 1η Μαϊου 1976, σκοτώνεται σε ηλικία 36 ετών σε ένα περίεργο τροχαίο ο Αλέξανδρος Παναγούλης, λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Μετά τον θάνατό του, η αποκάλυψη των φακέλων δεν έγινε ποτέ. Συνέχεια ανάγνωσης Αλέξανδρος Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) →

Για τους νέους ανθρώπους που αρχίσαμε να νιώθουμε τα σκιρτήματα της πραγματικής ζωής από τη μεταπολίτευση του ’74 και μετά, η φιγούρα του Πάνου Τζαβέλλα ήταν κάτι παραπάνω από εμβληματική. Όχι μόνο γιατί εκείνος ήταν που μας έβαλε πρώτος στα χείλη το Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα, κάνοντας οικεία στα εφηβικά μας μάτια τη μορφή του Πρωτοκαπετάνιου Άρη Βελουχιώτη. Ούτε γιατί μας φώναζε επίμονα «να θάψουμε όλους τους έντιμους κυρ- Παντελήδες αυτού του κόσμου». Αλλά, κυρίως, γιατί το παράδειγμα της ίδιας του της ζωής σηματοδοτούσε τα χαρακτηριστικά μιας ιδιότυπης – και προσωπικής – «διαρκούς επανάστασης» την οποία μας πρότεινε να βιώσουμε. Αεικίνητος πάνω στην αιώνια πατερίτσα, ηχούσε πειστικός. Και πάντως, σε καμία περίπτωση διδακτικός. Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΑΛΕΞΗΣ ΒΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΖΑΒΕΛΛΑ Τέσσερα χρόνια χωρίς τον Πάνο Τζαβέλλα Η φωνή «της νιότης, της τιμής, της λευτεριάς…» του Αλέξη Βάκη (Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ) →

To 1927, στην πολιτεία της Mασαχουσέτης των HΠA, δυο αναρχικοί μετανάστες εργάτες από την Iταλία, εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Eίχε προηγηθεί μια 7χρονη δικαστική μάχη και μαζικές κινητοποιήσεις για την σωτηρία τους, αλλά στο τέλος ο Nόμος νίκησε. H Aμερική του πλούτου και της δύναμης, οι αστυνόμοι, οι δικαστές, οι ευϋπόληπτοι πολίτες, οι πατριώτες, νίκησαν. Oι δύο “ξένοι” εργάτες, ένας πλανόδιος ψαράς κι ένας τσαγκάρης, που σήκωσαν κεφάλι και μίλησαν για μια κοινωνία χωρίς πολέμους, πατρίδες, κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, συνετρίβησαν… Στις 23 Aυγούστου 1927, οι μετανάστες “εχθροί του έθνους και της τάξης” αναπαύονταν μέσ’ τα μαύρα κοστούμια τους σε μια μικρή νεκρική αίθουσα του Nορθ Eντ της Bοστώνης. O Nόμος είχε νικήσει αλλά η Δικαιοσύνη είχε νικηθεί. H Aμερική των φτωχών και των κατατρεγμένων, των μεταναστών και των μαύρων είχε νικηθεί. Mαζί τους είχαν νικηθεί χιλιάδες συμπαραστάτες στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Πόλη του Mεξικού, στο Mπουένος ʼϋρες και αλλού, που διαδήλωναν με σύνθημα: “Oι Σάκκο και Bαντσέτι πρέπει να σωθούν”. Tότε, οι φωνές κατά της εκτέλεσης των Σάκκο και Bαντσέτι είχαν θεωρηθεί μέρος της “διεθνούς κόκκινης συνωμοσίας”. Πολλά χρόνια αργότερα, στην 70 επέτειο, η πόλη της Bοστώνης αποφάσισε να αναγείρει μπρούτζινο άγαλμα στη μνήμη τους, αναγνωρίζοντας ότι η δίκη τους δεν ήταν δίκαιη. Στην εποχή της, η υπόθεση Σάκκο και Bαντσέτι συντάραξε την Aμερική και όλο τον κόσμο. Eκτός από εργατικές, σοσιαλιστικές, κομμουνιστικές και αναρχικές οργανώσεις που κινητοποιήθηκαν, πολλοί διανοούμενοι επίσης διαμαρτυρήθηκαν. Aνάμεσα σ αυτούς που είχαν υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ήταν ο μέγας φυσικός και πατέρας της θεωρίας της Σχετικότητας ʼλμπερτ Aϊνστάιν, ο συγγραφέας Xέρμπερτ Tζ. Oυέλς, ο Mπέρναρντ Σόου κ.ά. Συνέχεια ανάγνωσης Σαν σήμερα: το 1927 απαγγέλθηκε η θανατική ποινή στους αναρχικούς Σάκκο και Βαντσέτι →