…Το πρωί θα βρούμε κι άλλους. Θα έρχονται απ’ τον ορίζοντα, τις πόλεις, την θάλασσα. Θα πλησιάσουμε. Θ΄αρχίσουμε πάλι. Να μια φωτεινή σκέψη! Οι άλλοι! Οι “σαν κι εμάς”….

Αλήθεια, πώς είναι η υπόλοιπη ζωή χωρίς μάτι, με την μισή σου όραση βγαλμένη με Βία από μια Βία που “καταδικάζει την βία απ΄όπου κι αν προέρχεται”, χωρίς ποτέ όμως να καταδικάζει την βασανιστικά ατέλειωτη  Βία την δική της, που με “σάλτο μορτάλε”  ρίχνει την κοινωνία απ’ τους ορόφους μιάς ζωής στενής, ανυπόφορης και άσχημης?

Αλήθεια, πώς είναι να μήν έχεις πλέον το ένα σου μάτι από το “κανονάκι” τής σχολής Μελίστα και Κορκονέα (και βέβαια δεν είναι όλοι στην αστυνομία της ίδιας “σχολής” και φασίστες)  σε ευθεία βολή στοχευμένα  πάνω στο πλήθος, το  βράδυ στις 18/9/2013  που διαδήλωνες στο Κερατσίνι για την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι ενός σφαγέα της Μαύρης Αυγής? Πού βρίσκεις αντοχές τρέχοντας με αφόρητους πόνους  στους διαδρόμους του “Τζανείου” με το μάτι στα χέρια σου και γύρω σου άλλοι 31 τραυματίες με  σπασμένα κεφάλια στά επείγοντα?

Αλήθεια πώς κρύβεται η Βία   του “συνταγματικού τόξου”, της “δημοκρατίας που δεν εκδικείται”, η καρακοσμάρα και η ελαφρότητα των “προοδευτικών” γραφιάδων  και  του  καλλιτεχνικού -διανοούμενου (?)  καφενέ   που σαπίζουν ρεμβάζοντας “ήρεμα κι απλά”   πάνω από τά λουτρά  της Κρατικής Βίας, βουβοί, ασάλευτοι και αμέτοχοι?

Αλήθεια πώς λέγεται το γεμάτο υποκρισία δάκρυ συγκίνησης, η επιλεκτική όραση και το  ενδιαφέρον που  εξαντλείται στην ανθρώπινη (πράγματι) πάντα πλευρά  του υπαρκτού κινδύνου για την  όραση στο δεξί μάτι του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ενώ γιά την διάλυση του δεξιού  ματιού ενός διαδηλωτή, οι κάμερες, τα μάτια  και τα μολύβια κοιτάζουν βουβά πρός τα  κάτω, εδώ και σχεδόν  ενάμιση μήνα?!

Γαβριήλ Α., αναρχικός αγωνιστής για την κοινωνική απελευθέρωση από  την φρίκη ενός Μέλλοντος-Φυλακής και Δουλείας  όπου τα πάντα θα  τα σκεπάζει η φοβέρα του  εκφασισμού  και του βιασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας!

Από τις 18/9/2013, τυφλός στο δεξί του μάτι και ένα (ακόμη)  πολιτικό έγκλημα χωρίς τιμωρία…….

Κρατήστε στά ορθάνοιχτα μάτια σας, της δικής σας  πραγματικής Δημοκρατίας και Ευαισθησίας,  την εικόνα ενός ματιού που χύνεται στην άσφαλτο από τα νόμιμα τάγματα εφόδου της ολιγαρχίας που με τον παραλογισμό και την αλαζονεία της λειτουργεί ως προθάλαμος του  ναζισμού, ενός νέου 1967 και μιάς νέας αντικομμουνιστικής, σκοταδιστικής  και μετεμφυλιακής εποχής Τεράτων  που αναζητεί  “θεωρίες τών άκρων”  για να “ξεπλυθεί” στις οθόνες  ως  “εγγυήτρια δημοκρατίας, σταθερότητας και ομαλότητας”.

Που έχει ως σήμα και ταυτότητα κρότου λάμψης και δακρυγόνα σε ευθεία βολή αδειάζοντας την κοινωνία από δικαιώματα, εργασία, δημόσια υγεία, παιδεία, ευκαιρίες, όνειρα  και πολιτισμό.

Πόση ακόμη νομιμοποίηση και θεσμοποίηση της Πολιτικής Βίας από το πλέον παρακμιακό ψευτοπατριωτικό κυβερνητικό μόρφωμα (που έχει υποχωρήσει στο χαμηλότερο  επίπεδο ποιότητας και ήθους τής αστικής κοινοβουλευτικής πολιτικής τάξης τής μεταχουντικής Ελλάδας), μπορούν να αντέξουν τα μάτια όλων μας  μπροστά στην παρέλαση τρομοκρατίας και  βιολαγνείας  του “Κράτους δικαίου”?

Τα Βασανιστήρια και  η φασιστικού τύπου μεταχείριση  στο “τέμπλο δημοκρατίας” της Γενικής  Ασφάλειας  συλληφθέντων αντιφασιστών -αναρχικών. Η σωματική διαπόμπευση και προσβολή (και όχι μόνο)  της Φαίης Μέγερ και του Δημοσθένη Παπαδάτου  από την “αντιτρομοκρατική” υπηρεσία. Ο ξυλοδαρμός των 4 συλληφθέντων για την ληστεία στην Τράπεζα του Βελβεντού Κοζάνης. Του διαδηλωτή Γιάννη Καυκά πού έδωσε μάχη για μέρες  στην εντατική μετά τον ξυλοδαρμό του από τα ΜΑΤ στις 11/5/2011. Η  άγρια αστυνομική  καταδίωξη και καταστολή  στον πεζόδρομο τής Αρεοπαγίτου στις 10/7/2013 της διαδήλωσης  για τον απεργό πείνας Κ. Σακκά. Με  κάταγμα κρανίου και θλάση εγκεφάλου από τα ΜΑΤ ο φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος στις 5/4/2012. Με  ρήξη τυμπάνου στο δεξί αυτί η Μαρία Κασόλα από κρότου λάμψης στις 6/5/2010. Το ίδιο ο διαδηλωτής Παναγιώτης Σάμιος, ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος έχασε όλη τήν ακοή του στίς 15/6/2011, ο Θοδωρής Παναγιωτίδης πάλι με προβλήματα ακοής  από ρίψη  κρότου λάμψης  τόν Φεβρουάριο τού 2009 σε διαδήλωση κατοίκων των Πατησίων έξω από το δημαρχείο Αθήνας και άλλοι πολλοί που πλήρωσαν με σημαντικές βλάβες της υγείας τους την συμμετοχή τους σε λαϊκές κινητοποιήσεις.

Τώρα ο Γαβριήλ Α., σε χειρότερη θέση  απ’ τα άλλα θύματα της αστυνομικής κτηνωδίας, χωρίς το ένα του μάτι και μια  υπόθεση που έπρεπε να είναι στήν κορυφή της πολιτικής ανάδειξης και καταγγελίας, να  βρίσκεται  προκλητικά έξω   από την “ατζέντα της επικαιρότητας”, στην σύμφωνη συνένοχη  σιωπή που συνδέει  Κατεχάκη, Μαξίμου, Ιπποκράτους  και τηλεοπτική αγορά……..

Μένει μόνο σε εμάς που είμαστε έξω απ΄ τον κύκλο αυτής τής σιωπής να στηρίξουμε τον Γαβριήλ Α., άλλους εκτός από εμάς  ο αδερφός μας δεν έχει για να προβάλλουμε το θέμα του και να τον στηρίξουμε οικονομικά και ψυχολογικά!

Σύντροφε/σσα στην καθημερινή εξαθλίωση και καταπίεση, μπορεί να διαφωνείς μαζί μου σε όλα, μπορεί οι “μορφωμένοι δάσκαλοι” της εξουσίας να σε έχουν “διδάξει”  πως είμαι εγώ ο “εσωτερικός εχθρός” σου , ο “τρομοκράτης”, ο “εμπρηστής τής Μαρφίν”, ο “μπαχαλάκιας”, το “άλλο άκρο”. Μπορεί με τα λάθη μου, από   πολιτικό  ναρκισσισμό  και εγωκεντρισμό να “βοήθησα”  κι εγώ να είσαι απέναντί μου κι όχι δίπλα μου. Δεν γίνεται όμως το μάτι ενός ανθρώπου που χάθηκε από  τέτοιας μορφής  φασιστική  Βία να μην μας ενώνει, έστω αυτό…….

Αυτός ο αγώνας είναι για τα μάτια των δικών μας παιδιών, για να συνεχίσουν να είναι στην θέση τους  κοιτάζοντας  τον ουρανό  και το φώς  ενός καλύτερου Κόσμου, εκεί που τα μάτια δεν θα κινδυνεύουν  από τις βολές τής  εξουσιαστικής βαρβαρότητας  και τού ολοκληρωτισμού  του Κέρδους. Την Ζωή που δεν θα είναι μια “επιχείρηση σκούπα”  για την “σωτηρία” μιας απάνθρωπης και αντικοινωνικής οικονομικής αταξίας και ανομίας.

Ο Γαβριήλ Α, όλα αυτά τα χρόνια δραστηριοποιήθηκε στον δρόμο και έκανε πράξη κάθε στιγμή τις ιδέες του και την αγάπη του για τον άνθρωπο και την αξία της ζωής.

Νύχτα μέρα για τους πεινασμένους, τους άστεγους, τους πεσμένους ,τους αποκλεισμένους, τους “αριθμούς” που καταρρέουν κάτω από την Βία “της αναδιάρθρωσης της χώρας  και των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν”, όσα θύματα  και “παράπλευρες απώλειες” αφήσουν πίσω τους……

Ο Γαβριήλ Α, έχει ανάγκη την αλληλεγγύη μας , τώρα  που οι γιατροί προσπαθούν να σώσουν  ό,τι μπορούν  “αν σώζεται”  κι έχει μπροστά του να αντιμετωπίσει πολυδάπανη χειρουργική περιπέτεια, φαρμακευτική αγωγή και νοσηλευτικά έξοδα….

Τα μάτια τα δικά μας καλούνται να δείξουν την  αλληλεγγύη μας, στο ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε…..