Αιτία για το παρακάτω κείμενο είναι ένα σύνθημα που διάβασα πρόσφατα και άλλο ένα που θυμήθηκα, με αφορμή το πρώτο. Το πρώτο λοιπόν σύνθημα έγραφε: «Αν απελάσουμε 450.000 φασίστες, χωράνε άνετα άλλοι τόσοι μετανάστες», και υπέγραφαν οι Antifa τάδε. Το δεύτερο που θυμήθηκα έγραφε κάτι του τύπου «να πληρώσουν τα αφεντικά το χαράτσι», κάπως έτσι τέλος πάντων. Αυτό είχε ένα αλφάδι ως υπογραφή.

Επειδή η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια, είναι ζήτημα αξιοπρέπειας και όχι μόνο, μιας πράξης να προηγείται πάντα μια σκέψη. Μια σκέψη ολοκληρωμένη, ζυγισμένη και πάντα ουσιώδης και ορθή.

Ζούμε σε μια εποχή βρώμικου και ύπουλου πόλεμου, όπου ο καθένας μας έχει χίλια ανοιχτά μέτωπα και αντιμετωπίζει δεκάδες διαφορετικών ειδών στρατιώτες, μισθοφόρους και εθελοντές του εχθρού της ανθρωπότητας, που ακούει στο όνομα «εξουσία». Στρατιώτες της εξουσίας όπως οι παπάδες, οι τραπεζίτες, οι δημοσιογράφοι και οι εισαγγελείς. Μισθοφόρους της εξουσίας όπως οι μπάτσοι, στρατός και οι νεοναζί. Εθελοντές τροφοδότες της εξουσίας όπως οι ψηφοφόροι, τα κομματόσκυλα, οι δειλοί, ο όχλος, οι φανατικοί.

Βασικά και αναγκαία  όπλα, εργαλεία, ή συστατικά αν θέλετε της επιβίωσης και συντήρησης όλων αυτών γραναζιών του συστήματος επί τόσους αιώνες (στην ουσία από την ίδρυση της πρώτης «πολιτισμένης κοινωνίας»), είναι το ψέμα, η προπαγάνδα και η θεωρία της δυαδικότητας. Με το ψέμα και την προπαγάνδα εφηύραν τις θρησκείες, τα κράτη, τα σύνορα, την αναγκαιότητα των πολέμων, τις τάξεις, τους «ανώτερους ανθρώπους», τις «ανώτερες φυλές». Με τη δυαδικότητα, την θεωρία των άκρων ή το νόμισμα με τις δύο όψεις (που τα μπερδεύει κάπως τα πράγματα, αφού «αποκαλύπτει» πως στην ουσία τα πάντα έχουν την ίδια ρίζα) κρατιέται ο εθελοντής τροφοδότης της εξουσίας συνεχώς «στη πρίζα». Σαν πρεζάκιας, που χρειάζεται τη δόση του, έτσι και ο τροφοδότης της εξουσίας   χρειάζεται ένα κίνητρο για να συνεχίσει να σκύβει, να γλείφει, να γαβγίζει, να τροφοδοτεί. Χρειάζεται να  ξέρει πως απέναντι από το στρατόπεδό του υπάρχει και ένα αντίπαλο στρατόπεδο, απέναντι από το θεό του υπάρχει ένας διάβολος, απέναντι από το καλό του υπάρχει ένα αντίπαλο κακό, απέναντί από το νόμο του υπάρχει η παρανομία, απέναντι από την ομάδα του υπάρχει μια αντίπαλη ομάδα. Πόσο μπροστά ήταν ο Νίτσε όταν έγραφε το «πέραν του καλού και του κακού».

Δυστυχώς, οι πολέμιοι της εξουσίας, είτε από επιλογή είτε αναγκαστικά, συμμετέχουν  σε αυτήν τη διαδικασία, σε αυτό το εκτός έδρας παιχνίδι, που εννοείται πως γίνεται εξ ολοκλήρου με κανονισμούς «των απέναντι». Αναγνωρίζουν και αποδέχονται την ύπαρξη συνόρων και αφεντικών, όπως φανερώνουν τα  συνθήματα τους, και το χειρότερο, χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους, προτείνουν αντίστοιχες πρακτικές (να απελάσουμε τους φασίστες)!!! Να πληρώσουν τα αφεντικά το χαράτσι και τα σπασμένα της κρίσης;;; Δηλαδή δεχόμαστε πως το χαράτσι πρέπει να πληρωθεί και τα σπασμένα της «κρίσης» πρέπει να αποζημιωθούν;; Δηλαδή όσοι έχουν παραπάνω λεφτά, να πληρώσουν, γιατί εμείς δεν έχουμε, αλλά θέλουμε να έχουμε, οπότε αν και όταν έχουμε, θα πληρώσουμε και εμείς;;; Μπέρδεμα… Όπως έγραψα και πιο πάνω, οι πολέμιοι της εξουσίας, δυστυχώς επιλέγουν ή αναγκάζονται να παίξουν το παιχνιδάκι των εχθρών, θεωρώντας πως δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι. Να απελάσουμε τους 450.000 ψηφοφόρους της χρυσής αυγής λένε!! Αυτό δεν θα τους έκαμε αυτόματα (τους ψηφοφόρους) κυνηγημένους; Πρόσφυγες; Πολιτικούς εξόριστους; Όταν έχεις μια σακούλα με σκουπίδια, δεν την πετάς στους γείτονες. Ξεχωρίζεις τα ανακυκλώσιμα και τα υπόλοιπα τα θάβεις, τα καις. Να τους βγάλουμε εκτός βουλής, ως παράνομους και αντισυνταγματικούς, λένε. Δηλαδή, πέραν του ότι αναγνωρίζουν και αποδέχονται το καθεστώς του κοινοβουλευτισμού, με τέτοιες δηλώσεις δίνουν άφεση αμαρτιών σε όλους τους υπόλοιπους βρικόλακες-υπηρέτες του καπιταλισμού, που κατασκηνώνουν εντός του κτιρίου της επι-βο(υ)λής. Πως θα φάνταζε στα μάτια του όχλου η επιτυχία μιας τέτοιας κίνησης; Από ύαινες, μαχαιροβγάλτες και μαφιόζους, θα μετατρέπονταν σε λαϊκοί ήρωες (οι φασίστες της χ.α.). Τον φασισμό τον βγάζεις συνειδητά από τη ζωή σου, τον απορρίπτεις όπως απορρίπτεις τα κόπρανά σου. Εξάλλου, ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού. Ποια μάνα θα πετάξει το παιδί της στο δρόμο, όσο κακό και αν είναι;

Ένας εχθρός καθιερώνεται και δυναμώνει μόλις τον αναγνωρίσεις. Εκείνη τη στιγμή του δίνεις άπειρη δύναμη. Δεν τον βάζεις απλά στη ζωή σου, τον ενθρονίζεις! Όταν λες ότι το αφεντικό πρέπει να πληρώσει, του δίνεις το δικαίωμα να νιώθει αφεντικό, παύει να είναι ένας κοινός θνητός, ανεβαίνει τη σκάλα της ιεραρχίας και σε αφήνει εσένα πίσω του. Όταν μιλάς για απελάσεις, αναγνωρίζεις τα σύνορα και τα όριά τους, γίνεσαι ρατσιστής και ο ίδιος σου. Όταν βρίζεις τους θεούς τους, τη χώρα τους, την καταγωγή τους, σημαίνει ότι πιστεύεις στην ύπαρξή τους! Αλλιώς θα έβριζες τον Αΐ-Βασίλη που ξεχωρίζει τα παιδιά και τον πελαργό που δε ρίχνει κανένα στο γκρεμό…

Όχι απλά αμφισβήτηση, αλλά  ολοκληρωτική απόρριψη κάθε ηθικής και ηθικολογίας, κάθε κανονισμού και νόμου, κάθε αρχής και τάξης, κάθε ορίου και συνόρου, κάθε θεσμού και παράδοσης, είναι η μοναδική απόλυτη υποχρέωσή μας, το κυριότερο όπλο μας, το αρχέγονο δικαίωμά μας, η ίδια μας η φύση.

Μπορεί να μη μας φαίνεται ιδιαίτερα χρήσιμο σε περιπτώσεις που οι εξουσιαστές αποφασίζουν να μας στερήσουν την ελευθερία μας, αλλά και πάλι δεν πρέπει να αποδεχόμαστε τους λόγους για τους οποίους μας φυλακίζουν. Ούτε να «σωφρονιστούμε», ούτε να μετανοήσουμε ποτέ για τις επιλογές μας, παρά μόνο αν το κρίνουμε εμείς, για τους προσωπικούς μας λόγους. Δεν πρέπει να τους δίνουμε την ικανοποίηση ότι αναγνωρίζουμε και δεχόμαστε τον ρόλο του μπάτσου, του εισαγγελέα, του δικαστή, του δεσμοφύλακα. Συμμορίτες είναι όλοι τους. Απαγωγείς που μας κρατούν όμηρους με την επιβολή της σωματικής δύναμης.

Δε γίνεται κάτι που επινοήθηκε από τον άνθρωπο να επιβληθεί στον άνθρωπο δια νόμων. Κάτι τέτοιο είναι ενάντια στη φύση. Για ποια ελεύθερη βούληση μιλάμε; Για πια νόηση;

Το ζητούμενο (και η απόλυτη ανάγκη, αν θέλει να έχει δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία) είναι ο άνθρωπος  να χρησιμοποιεί τη λογική του κρίση και συνεπώς και η γλώσσα του να έχει  μια αντίστοιχη ροή. Να αναγνωρίζει μόνο τους νόμους του σύμπαντος και της φύσης ως τους μόνους ορθούς και απαραίτητους νόμους (και κατά συνέπεια να τους αποδεχτεί άφοβα) και να αναγνωρίσει τον εαυτό του ως μικρό μεν, ίσο δε κομμάτι αυτού του κόσμου. Να απορρίπτει οποιαδήποτε παράλογη και ανόητη ιδέα σκαρφίζεται η ανθρώπινη διαστροφή. Να μην αποδέχεται κανέναν χαρακτήρα και κανέναν ρόλο, πέραν αυτού που χάρισε η φύση στον άνθρωπο: ένα νοήμον θνητό θηλαστικό. Να μη σέβεται και να μην αναγνωρίζει ούτε χιλιοστό κτήσης ή ιδιοκτησίας «κρατικής» αλλά και ιδιωτικής που ξεπερνά τον θεωρητικό χώρο που έχει ανάγκη κάποιος  για ζήσει ή να καλλιεργήσει τη γη. Να σέβεται τον άνθρωπο και όχι την ιδιότητα ή την καταγωγή, να σέβεται τη γη και όχι τα σύνορά της, να σέβεται το πνεύμα και όχι την ψυχή.

K.S.