Η  κατάργηση των καταστάσεων επιβίβασης έχει κάνει το κόστος μεταφοράς στις άδειες να είναι δυσβάσταχτο και ιδιαίτερα για όσους προέρχονται απ’ το νότο όπου χρειάζονται 100 και 150 ευρω. Τόσο, που αρκετοί να αδυνατούν να τις πάρουν κάνοντας ολόκληρο προυπολογισμό για το πώς και πού θα ξοδέψουν τα χρήματα που με κόπο συγκέντρωσαν απ’ τη δουλειά τους ή που τους παρείχε η οικογένειά τους απ’ το υστέρημά της.  Όσο δε για τις εξόδους, αυτές έχουν περιοριστεί απ’ όλους αφού το μηνιαίο ποσό των 8,50 ευρώ που μας παρέχουν κρίνεται τουλάχιστον αστείο. Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει και με τη θέρμανση η οποία έχει καταντήσει σχεδόν είδος πολυτελείας. Τα καλοριφέρ, όσα τουλάχιστον απ’αυτά λειτουργούν (ας ελπίσουμε να βγουν αληθινές οι διαβεβαιώσεις και να επισκευαστούν) ανάβουν πολύ λίγο κάθε μέρα με αποτέλεσμα να κυκλοφορούμε κυριολεκτικά με ότι ρούχο διαθέτουμε. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι υπήρξαν μέρες που εντός του θαλάμου η θερμοκρασία ήταν μόλις λίγους βαθμούς πάνω απ’το μηδέν! Προφανώς ως επακόλουθο είναι ότι δεν υπάρχει αρκετό ζεστό νερό  για μπάνιο. Όσο για τις συνθήκες υγιεινής, πέντε τουαλέτες χωρίς σκουπάκια με τα καζανάκια σε υπολειτουργία δεν χρήζει περαιτέρω σχολιασμού

     Όλα τα παραπάνω ΄΄δένουν΄΄ αρμονικά με τη συμπεριφορά με την οποία μας αντιμετωπίζουν που κρίνεται το λιγότερο απαράδεκτη από αρκετούς βαθμοφόρους. Οι φωνές, η ειρωνία, οι προσβολές, οι τιμωρίες και τα καψώνια είναι στην ημερήσια διάταξη. Κράτηση γιατί έβαλες το αδιάβροχο (ενώ έβρεχε), φυλακή γιατί οι μπροστινοί της φάλαγγας έστριψαν στη στροφή χωρίς να τους το πούνε (ενώ το δρομολόγιο ήταν προκαθορισμένο). Καψώνια με φαντάρους να τρέχουν γύρω γύρω καθώς και το γνωστό πλέον ΄΄αεροπορία΄΄όπου πέφτουμε στο έδαφος και ξανασηκωνόμαστε αλλεπάλληλες φορές. Κύριος εκφραστής και προεξάρχον αυτής της κατάστασης είναι ο υπολοχαγός Κουλούμπας Σταύρος

Κι ολ’ αυτά τη στιγμή που ο κάθε φαντάρος φέρει ήδη μαζί του πίεση, άγχος κι ένα σορό προβλήματα απ’το σπίτι και τη ζωή του ως απόρροια των συνθηκών που επικρατούν αυτή τη στιγμή στην κοινωνία. Προβλήματα που έχουν να κάνουν σε αρκετές περιπτώσεις μέχρι και με την ίδια τους την επιβίωση. Ήδη δύο φαντάροι έχουν πάρει αναβολή ενώ υπάρχουν κι άλλοι που το σκέφτονται. Και το επιχείρημα ότι ΄΄στρατός είναι τι περίμένες΄΄ είναι πέρα για πέρα άστοχο. Οι καλές συνθήκες διαβίωσης και η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι αίτηση αλλά απαίτηση πόσο μάλλον όταν η στρατιωτική θητεία έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Η πειθαρχία και ο σεβασμός είναι δύο έννοιες που εντός του στρατού έχουν παρερμηνευτεί, αλλοιωθεί και μεταλλαχθεί σε τέτοιο βαθμό που κατάντησαν αυτό το έκτρωμα που παρατηρείται σε πάμπολες περιπτώσεις όπως με περιστατικό λιποθυμίας στο Ηράκλειο με δόκιμο ΥΕΑ απ’τα εξοντωτικά καψώνια. Η εκμετάλλευση δηλαδή της άσχημης οικονομικής κατάστασης των φαντάρων που επέλεξαν να γίνουν ΥΕΑ προκειμένου ορισμένοι στο όνομα της πειθαρχίας και της τήρησης της ιεραρχίας να βγάλουν τα ζωώδη εξουσιαστικά τους ένστικτα. Στην τελική ο σεβασμός και η πειθαρχία δεν επιβάλλονται αλλά κατακτώνται. Και κατακτώνται όταν ο σεβασμός γίνει αλληλοσεβασμός, όταν η τήρηση της ιεραρχίας γίνει με ταυτόχρονο συλλογικό έλεγχο, όταν η ανθρώπινη προσωπικότητα απ’την καταρράκωσή της στο βωμό της ομοιομορφίας γίνει σεβαστή και θεμελιώδης αξία, και τελικά όταν η πειθαρχία γίνει αυτοπειθαρχία πράγμα που προ’υ’ποθέτει βαθιά κατανόηση του τι κάνω και γιατί το κάνω.

Και το τελευταίο δένει πολύ ωραία με την παρουσία μας στον Έβρο. Όταν υπάρχει αδυναμία προσδιορισμού του εχθρού παρ’όλο που  αυτός ΄΄θεωρητικά΄΄  απέχει μόλις μερικά χιλιόμετρα και όταν ερωτήματα όπως τι έχω να χωρίσω και με ποιους, για ποιους θα πολεμήσω αν χρειαστεί και για ποιο λόγο, ποιων τα συμφέροντα προασπίζομαι, ακούγονται από  φαντάρους και μάλιστα σε βαθμοφόρους, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτοπειθαρχία χωρίς κατανόηση του λόγου για τον οποίο πειθαρχείς δεν νοείται.

      Και στο ερώτημα γιατί αυτό που σε απασχολεί δεν το λες σε κάποιον αξιωματικό( η φράση οποιοδήποτε πρόβλημα έχεις έλα να μου το πεις ακούστηκε πολλές φορές και συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων) απαντήσεις υπάρχουν. Καταρχήν ο φόβος της τιμωρίας και το αίσθημα ότι δεν έχω κοινά μαζί τους και δεν βράζουμε στο ίδιο καζάνι είναι διάχυτα και εμφανή. Όπως εμφανής είναι και η αίσθηση ότι με τους περισσότερους δεν μας συνδέουν οι ίδιοι λόγοι παρουσίας εδώ. Εμφανές είναι και το ψευτοενδιαφέρον που επιδεικνύουν για τους φαντάρους. Απ ‘τη τη μία σου λένε, επειδή τους υποχρεώνει ο κανονισμός, ότι νοιάζονται για’σένα, και απ’την άλλη ειρωνία του τύπου ΄΄είστε κυρίες΄΄, ΄΄τέσσερις μέρες κράτηση για την ηλιθιότητα της ερώτησή σου΄΄κ.α.  Στην πραγματικότητα τους περισσότερους απ’αυτούς δεν τους νοιάζει αν χαθεί το όπλο, αν πάθει κάποιος κάτι, αν πεθάνει, αρκεί να μην γίνει στην δική του υπηρεσία. Αρκεί να μην φέρει την ευθύνη αυτός.

Εν κατακλείδι, είναι ανεπίτρεπτο κυρίως σε τέτοιες εποχές με την κοινωνική εξαθλίωση στο ζενίθ  να υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις και συνθήκες με τους φαντάρους να καλούνται να αντεπεξέλθουν σ’αυτές ψυχολογικά και οικονομικά.

Και δεν είναι μόνο η θητεία αυτή καθεαυτή. Κυριαρχεί και το μετά. Θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε δουλειά εφόσον φύγαμε απ’την προηγούμενη λόγω στρατού; Πώς θα ζήσουμε ή μάλλον πώς θα επιβιώσουμε.

 Για το μετά, ίσως η πιο κατάλληλη νότα αισιοδοξίας είναι φράση:

 ΄΄οι πιο σκοτεινές ώρες είναι λίγο πριν ξημερώσει΄΄.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437

Diktiospartakos.blogsppot.com