Η τρομερή σφαγή των ομήρων εργαζόμενων στις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου από τις αλγερινές ειδικές δυνάμεις που καθοδηγούν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πράκτορες, επιδιώκοντας να στείλουν ένα μήνυμα αποφασιστικότητας σε όσους αμφισβητούν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι και συνολικά στην Αφρική, είναι μια πρώτη, καταγεγραμμένη απόδειξη της επιθετικής πολιτικής Ε.Ε. και ΗΠΑ, αλλά και των συνεπειών αυτής. Γιατί το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της δύσμοιρης Μαύρης Ηπείρου, που το σύνολο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ορέγονται και ανταγωνιζόμενοι σκληρά επιδιώκουν να καρπωθούν, μπήκε σε νέα φάση μετά την επέμβαση  στην Λιβύη-χωρίς να κλείσει τον κύκλο της αφού οι αντάρτικες ομάδες αποτελούν πονοκέφαλο για τις πολυεθνικές και την Συμμαχία των Προθύμων Εισβολέων-, επεκτάθηκε στην Συρία, συνεχίστηκε στο Μάλι, αλλά δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί. Και ως εκ θαύματος, μέγιστοι εχθροί παρουσιάζονται οι μέχρι χθες σύμμαχοι μουσουλμάνοι αντάρτες. Έτσι δεν συμβαίνει πάντα στις λυκοσυμμαχίες;

Υπάρχει όμως και μια δεύτερη παράμετρος. Οι δηλώσεις των μουσουλμάνων ανταρτών που βομβαρδίζονται από το γαλλικό στρατό, ότι θα μεταφέρουν τον πόλεμο στο εσωτερικό της χώρας του σοσιαλδημοκράτη ειρηνιστή Ολάντ, προκάλεσαν την απάντηση του Γαλλικού Στρατού που κατέκλυσε το Παρίσι. Το μήνυμα που στέλνει όμως η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει ως αποδέχτες αποκλειστικά τους αντάρτες στο Μάλι, αλλά πρωτίστως τον κόσμο της εργασίας στην ίδια την γαλλική καπιταλιστική μητρόπολη. Η Γαλλική οικονομία σέρνεται, οι ανακοινώσεις δεκάδων χιλιάδων απολύσεων διαδέχονται η μία την άλλη και η ανοχή που απολαμβάνει ο Ολάντ δε θα συνεχιστεί για πολύ. Καλό είναι επομένως να εθίζονται οι ευρωπαϊκές κοινωνίες στη παρουσία στρατού στους δρόμους.

Έχοντας αυτά ως δεδομένα, αξίζει να θυμηθούμε ότι η πρόσφατη Σύνοδος στις Βρυξέλες, των ΥΕΘΑ της Ε.Ε., δεν τόνισε μόνο την ανάγκη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να επεκτείνει τη ιμπεριαλιστική του επεμβατική δράση, συνεργαζόμενο μάλιστα και αγοράζοντας ή ενοικιάζοντας από κοινού εξοπλισμούς- ενδεικτικές οι δύο εκθέσεις που ψηφίστηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο στις 23/11/2012: Στην έκθεση με τίτλο «Εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας» όπου ζητείται αύξηση των στρατιωτικών αποστολών και επιχειρήσεων και η χρηματοδότησή τους από το Ταμείο Σταθερότητας και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης. Έμφαση δίνεται στα Δυτικά Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στο Κέρας της Αφρικής, στη Σομαλία, στο Νότιο Σουδάν και το Μαλί. Τα προσχήματα που θα επικαλεστούν αφορούν την «τρομοκρατία», τις «φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές», τις «επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», ακόμη και «πανδημίες» ή «ενεργειακές ελλείψεις», ενώ ζητείται η υποχρεωτική συμμετοχή όλων των κρατών – μελών (πηγή: 902.gr). Τόνισε επίσης, την ανάγκη να υπάρξει συντονισμένη δράση των αστυνομικών-στρατιωτικών ευρωπαϊκών  δυνάμεων κατά των ασύμμετρων απειλών και πιο συγκεκριμένα των κοινωνικών εξεγέρσεων που θα προκαλέσει η επιδείνωση της καπιταλιστικής κρίσης.

Από αυτή την σκοπιά οι αστυνομικές επιχειρήσεις εναντίον κατειλημμένων χώρων και η εμφυλιοπολεμική φρασεολογία της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που έχει ενσωματώσει την πολιτική ατζέντα της Χρυσής Αυγής και κατεβάζει από τον «εθνικό κορμό» όποιον αμφισβητεί την κυρίαρχη εθνικόφρων αστική πολιτική και τα Μμημόνια, δεν αποτελεί μόνο μεθόδευση αποπροσανατολισμού από τα σημαντικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλεί και θα εντείνουν οι νέοι φόροι-περικοπές-χιλιάδες απολύσεις, αλλά και κάτι άλλο. Έδωσε ταυτόχρονα, την ευκαιρία να διαφημιστούν οι νέες στρατιωτικοποιημένες δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. και τα σύγχρονα μέσα καταστολής που απαιτεί το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού. Σε συνδυασμό με την αθώωση των τραμπούκων αστυνομικών της ζαρντινιέρας και την απάλειψη του ρατσιστικού χαρακτήρα του νεαρού Πακιστανού στα Πετράλωνα, αποκαλύπτεται ότι η στρατηγική της έντασης και η κλιμάκωση της είναι κυβερνητική επιλογή και εμπεριέχει τη δράση των ναζιστών της Χρυσής Αυγής κατά του εσωτερικού εχθρού, αγωνιζόμενου κόσμου της εργασίας.

Στην κάθοδο του γαλλικού στρατού στο Παρίσι βρήκαν την ευκαιρία να θέσουν αντίστοιχο θέμα για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το κείμενο «Στρατός στους δρόμους. Πόσο απειλεί τη Δημοκρατία;» του γνωστού για τις ακραίες απόψεις του Σεραφείμ Μηχιώτη, που προβλήθηκε σε πολλά ακροδεξιά-εθνικιστικά και μιλιταριστικά μέσα.

Επισημαίνει λοιπόν ο αρθρογράφος:

 “Εις τη χώρα μας, πλειοδοτεί η φιλολογία και η πολεμική-μέχρις σημείου άκριτου ακτιβισμού-περί της «κρατικής καταστολής» και παρουσιάζεται ως «αντιδημοκρατική» ακόμη και η ισχυρή αστυνόμευση, όταν οι αρμόδιες αρχές εκτιμούν ότι συντρέχουν λόγοι ενίσχυσης των μέτρων ασφαλείας, συνεπεία ιδιαιτέρων λόγων ή εκτάκτων γεγονότων. Πολύ περισσότερο, τυχόν συνδρομή από τις Ένοπλες Δυνάμεις θα κινδύνευε να θεωρηθεί ανησυχητική ένδειξη, ακόμη και από νουνεχείς πολίτες, ικανή να ξυπνήσει ακόμη και φόβους επικείμενου πραξικοπήματος(!). Δεν είναι τυχαίο, ότι, κατά τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 πέρυσι εις τη Θεσσαλονίκη, η οποία συνέπεσε με την 100η επέτειο των νικηφόρων ναυμαχιών των Βαλκανικών πολέμων, η ανάπτυξη στρατιωτών με τον οπλισμό τους και βεβαίως χωρίς σφαίρες, από τις δύο πλευρές της πορείας των στρατιωτικών τμημάτων που παρήλασαν, αντιμετωπίσθηκε με ιδιαίτερη καχυποψία. Ιδιαιτέρως δε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και δη διά στόματος του «σκιώδους» ΥΕΘΑ του κόμματος της μείζονος αντιπολιτεύσεως Θ. Δρίτσα, εκτιμήθηκε ότι επρόκειτο γιά «γενική δοκιμή» σχεδίων εμπλοκής των Ενόπλων Δυνάμεων σε συμπληρωματικό ρόλο επιχειρήσεων αστυνομικής καταστολής, σε ατυχή μεταφορά του συμβάντος με την εισβολή ναυτεργατών εις το Στρατόπεδο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. 

Οι ΕΔ δεν αποτελούν φόβητρο, αλλά πολύτιμη εφεδρεία για τη χώρα και τους πολίτες της, για την πατρίδα την ίδια. Και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται από όλους, προσφέροντας τις πρόσθετες υπηρεσίες τους, εάν ποτέ κάτι τέτοιο κριθεί απαραίτητο, υπό συνθήκες πλήρους διαφάνειας και ευλαβικού σεβασμού της νομιμότητος. Το Προσωπικό των ΕΔ και τα σύγχρονα μέσα που αυτό χειρίζεται αποτελούν ένα χρήσιμο «εργαλείο» γιά τη χώρα, υπό ειδικές συνθήκες και απολύτως προσδιορισμένες περιπτώσεις, με συμβολή διόλου αμελητέα. Αυτή η αξιοποίηση των ΕΔ, συμπληρωματικώς με την εκ του Συντάγματος καθοριζόμενη αποστολή τους, ουδένα κίνδυνο εγκυμονεί για τη Δημοκρατία και τυχόν «φόβος» προς τούτο είναι απολύτως αβάσιμος και τις αδικεί.  Τα προηγούμενα, με αφορμή τη συνδρομή των Γαλλικών ΕΔ σε έκτακτες ανάγκες ασφαλείας ανά την επικράτεια της Γαλλίας, δεν συνιστούν ανακάλυψη της πυρίτιδας. Συνέβησαν στις ΗΠΑ, τον πρώτο καιρό μετά την τρομοκρατική κατά των διδύμων στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ενώ προβλέπονται νομοθετικώς σε πολλές χώρες του ΝΑΤΟ, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία, με πάγιες νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις. Ανάλογη δυνατότητα υπάρχει και εις τη Γερμανία.“

O αρθρογράφος επομένως, που «ξεχνά» τις αντιδράσεις φαντάρων και στελεχών, με αφορμή τα γεγονότα σε Μάλι-Παρίσι, ξαναγυρνά στην στρατοκρατούμενη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, όπου για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, κυβέρνηση κατεβάζει στρατό στο δρόμο για την αντιμετώπιση διαδηλωτών! Επιχειρηματολογεί υπέρ αυτής της ακραίας κατασταλτικής πολιτικής επιλογής που αποτελεί τομή για την αστική δημοκρατία-τη δικτατορία της αστικής τάξης δηλαδή-, διαφημίζει τους νόμους και τις στρατιωτικές αποφάσεις όπου στηρίχθηκε, επιδιώκοντας να προπαγανδίσει την ανοικτή κατασταλτική δράση των Ενόπλων Δυνάμεων κατά του εσωτερικού εχθρού-αγωνιζόμενου λαού. Και διαπιστώνει ότι ανάλογη πρόβλεψη έχουν κάνει όλα τα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη ενάντια στους λαούς των.  Ουσιαστικά, ο Μηχιώτης αναμασά τα επιχειρήματα του defencenet.gr και της Χρυσής Αυγής, καθώς αυτοί ήταν οι πρώτοι και μάλιστα εκείνη την περίοδο, που υπεράσπισαν την ακραία επιλογή των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη και την απαίτησαν. Παρουσιάζουμε αναλυτικά την σχετική αρθογραφία τους:

ΒΑΣΕΙ ΝΟΜΟΥ

Ένοπλες Δυνάμεις για όλες τις δουλειές!

10/27/2012 – 21:54

Σε καθήκοντα προστασίας του υλικού των ΕΔ εμφανίστηκαν να απασχολείται σήμερα στην Θεσσαλονίκη προσωπικό της επίλεκτης 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας, που έχει και οργανωμένο ανάλογο τμήμα, ουσιαστικά επιβεβαιώνοντας αυτό που το defencenet.gr μετέδωσε αρχικά, ότι θα υπάρξουν συγκεκριμένες αποστολές εσωτερικής ασφάλειας στις οποίες θα απασχοληθούν άνδρες των ΕΔ.  Αυτές που προβλέπονται από τους νόμους και το εσωτερικό κανονισμό των ΕΔ, όπως τροποποιήθηκε για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την κυβέρνηση Σημίτη. Ταυτόχρονα είναι σαφές ότι η ΕΛΑΣ σε ορισμένες περιπτώσεις “σηκώνει τα χέρια” και βέβαια κανείς δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να υπάρξει θέμα ασφάλειας για το υλικό των ΕΔ. Επαναλαμβάνουμε: Όλο και πιο συχνότερα θα βλέπουμε τις ΕΔ σε τέτοιου είδους αποστολές, καθώς η ΕΛΑΣ στο σημερινό επιβαρυμένο περιβάλλον εσωτερικής ασφάλειας έχει πεπερασμένες δυνατότητας για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος. Και να σημειώσουμε πάλι: Η όλη ανάπτυξη ΕΔ σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας προβλέπεται από το νόμο από το 2004.      Τμήμα ειδήσεων defencenet.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ  Ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο εμπλοκής των ΕΔ στην εσωτερική ασφάλεια 10/28/2012 – 20:33

Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να εμπλέκονται χωρίς κανένα νομικό πρόβλημα ή συνταγματικό κώλυμα σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας εδώ και 12 χρόνια, αρχικά με την ψήφιση σχετικού νόμου το 2000 και συνεχεία με την έγκριση του κειμένου “Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης” από το ΚΥΣΕΑ που συνεδρίασε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 και ενσωμάτωνε την αντιμετώπιση εσωτερικών απειλών στα καθήκοντα των ΕΔ.  Και όσο και αν κάποιοι κρύβουν τα κείμενα της Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης του 2001 που βασίστηκε σε νομολογία του 2000, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πλήρες θεσμικό πλαίσιο για εμπλοκή των ΕΔ σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας, όπως αποκαλύπτει σήμερα του defencenet.gr και το μόνο ερώτημα είναι πότε θα δούμε μια τέτοια πρεμιέρα. Όπως σημείωνε κυβερνητικό στέλεχος μιλώντας στο defencenet.gr: “Η ΕΛΑΣ κάνει ότι μπορεί, αλλά αρκεί αυτό; Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε έναν Δεκέμβριο του 2008″…

Το κείμενο της “Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης” δόθηκε στη δημοσιότητα στις 2/10/01 και περιλαμβάνει συγκεκριμένο ορισμό των νέων καθηκόντων των ΕΔ: “Ως ασύμμετρες απειλές ορίζονται οι προσπάθειες εκείνες υπονόμευσης της ισχύος ενός αντιπάλου, οι οποίες στηρίζονται στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του με χρήση μέσων που διαφέρουν σημαντικά από τον συνήθη τρόπο διεξαγωγής επιχειρήσεων του αντιπάλου” (σ.19).κι ως τέτοιο παράδειγμα “ασύμμετρης απειλής” αναφέρεται “μια σύγκρουση”, γενικά, όπου “από τη μία βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε ‘ομάδες’ συμφερόντων” (σ.19). “Ομάδες συμφερόντων” που απαρτίζονται, προφανώς, από εξτρεμιστές στο εσωτερικό της χώρας.

Αναλυτικότερη είναι η απαρίθμηση, στο ίδιο ντοκουμέντο, “των βασικότερων μορφών ασύμμετρης απειλής” που αντιμετωπίζει η χώρα μας: “διεθνής τρομοκρατία”, “όπλα μαζικής καταστροφής”, “διεθνές οργανωμένο έγκλημα”, “εμπόριο ναρκωτικών”, “διαφθορά” και “λαθρομετανάστευση” (σ.21). Η τελευταία, εκτός από “εισβολή προσφύγων από βαλκανικές χώρες”, συνεπάγεται και τον πρόσθετο “κίνδυνο” της “διασποράς μουσουλμανικών θυλάκων στα βόρεια σύνορα με απροσδιόριστες απειλές” (σ.54).

Σε ομιλία του στη Ναυτική Σχολή Πολέμου (21/8/02), ο αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Γ.Χαρβάλας θα προσθέσει δυο ακόμα “ασύμμετρους” κινδύνους: τον “εθνικοθρησκευτικό φανατισμό” και τον εν γένει “ριζοσπαστισμό” -διατύπωση που παραπέμπει σε όλα αυτά που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις στο εσωτερικό μέτωπο.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 οι ΕΔ έλαβαν “το βάπτισμα του πυρός” στα νέα τους καθήκοντα: Το υπουργείο Εθνικής Αμύνης διέθεσε ειδικές δυνάμεις, οι οποίες εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα και ανέλαβαν τη φύλαξη σημαντικών υποδομών και εγκαταστάσεων και την αστυνόμευση χώρων. Αλλά, η ενισχυτική παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας προβλέπεται ήδη και νομικά κατά βάση από το άρθρο 5 του Ν.2833/2000 και το Π.Δ. 63/2001, με έγκαιρο προσδιορισμό του έργου τους, είτε ως αυτοτελώς ενεργουσών (ανάθεση διακριτών – αυτοτελών αποστολών), είτε με ανάθεση αποστολών, οι οποίες επιβάλλουν διάθεση προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων.  Άλλες σοβαρότερες αποστολές, που δύνανται να αναλάβουν οι Ένοπλες Δυνάμεις ως ενισχυτική δύναμη ασφαλείας της ΕΛ.ΑΣ, αλλά με αυτονομία δράσης υπό την πλήρη διοίκηση του Στρατιωτικού Διοικητή και τον οπλισμό και εξάρτηση του θεσμικού τους ρόλου, είναι και οι κατωτέρω :

(1) Η φύλαξη των ζωτικών εγκαταστάσεων. Είναι οι λεγόμενες στρατηγικές υποδομές: Εγκαταστάσεις ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης, μεταφοράς κοινού. (2) Η διάθεση προσωπικού των Ειδικών Δυνάμεων σε ρόλο εφεδρείας για την υποστήριξη των αντιστοίχων δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ. (3) Η αστυνόμευση των χερσαίων συνόρων στα πλαίσια της ήδη υφισταμένης συνεργασίας της ΕΛ.ΑΣ με το Στρατό Ξηράς για την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και της διασυνοριακής εγκληματικότητας. Όπως βλέπουμε, λοιπόν, υπάρχει πλήρες νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει την εμπλοκή των ΕΔ σε καθήκοντα εσωτερικής ασφάλειας, επικουρικά πάντα, προς τις αστυνομικές δυνάμεις. Αλλά οι εμπειρίες από τον Δεκέμβριο του 2008, τον Φεβρουάριο του 2012 και από άλλες ανάλογες περιπτώσεις, όπως η εισβολή στο ΥΠΕΘΑ των συνδικαλιστών των ΕΝΑΕ έδειξε ότι η ΕΛΑΣ πλέον αδυνατεί αν εφαρμόσει τέτοιας ευρείας έκτασης σχέδια ασφάλειας. Και εκεί που τελειώνει η ΕΛΑΣ, αρχίζει ο Στρατός, αν δεν θέλουμε να εξελιχθούμε σε χώρα ηττημένη εκ των έσω… Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η κρίσιμη χρονιά είναι το 2001, όπου με αφορμή την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, σε ΗΠΑ και Ε.Ε. ξεκινά ο πόλεμος τρομοκράτησης του κόσμου της εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο -με τη μορφή του αμερικανικού πατριωτικού νόμου, τρομονόμου και ευρωτρομονόμου- που αποτελεί την απαραίτητη συνιστώσα της άγριας ταξικής επίθεσης στο εσωτερικό των καπιταλιστικών μητροπόλεων και του νέου γύρου της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας. Στην Ελλάδα, λαμβάνονται παρόμοια αντεργατικά-κατασταλτικά μέτρα όχι στο πλαίσιο της κρίσης αλλά της «εθνικής ανάπτυξης», με αποκορύφωμα την ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ και την «Ισχυρή Ελλάδα» των Σημίτη-Καραμανλή που αντιμετωπίζει τα Βαλκάνια ως «Ζωτικό Χώρο» των Ελλήνων επιχειρηματιών.

Το αντιδραστικό οπλοστάσιο της αστικής Ελλάδας της ανάπτυξης, επικαιροποιείται και εμπλουτίζεται σήμερα για να χρησιμοποιηθεί από την αστική Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης.

Αποκαλύπτοντας, ότι είτε με «εθνική» αστική  ανάπτυξη, είτε με καπιταλιστική κρίση, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι υποταγμένοι, πρέπει να είναι σκλάβοι της αστικής τάξης. Διαφορετικά προβλέπεται η αντιμετώπιση τους ως εσωτερικός εχθρός, κάνοντας χρήση ακόμη και στρατιωτικών δυνάμεων.

Υπάρχει ζήτημα αποτίναξης του άγριου καθεστώτος εκμετάλλευσης και καταπίεσης των εργαζομένων.

Και αυτό μπορεί να είναι έργο μόνο ενός εργατικού διεθνιστικού αντικαπιταλιστικού ανατρεπτικού κινήματος που θα αντιτάξει τα εργατικά ταξικά συμφέροντα στις «εθνικές» αστικές ανάγκες, θα ανατρέψει την κυβέρνηση και την πολιτική της, θα απελευθερωθεί από τα Μνημόνια και το αστικό κατεστημένο, θα αποδεσμευτεί από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, διεκδικώντας τον σύγχρονο επαναστατικό δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Diktiospartakos.blogspot.com