Της Σοφίας Κουκίδου.
Με αφορμή την «πρωτότυπη» κίνηση για το άνοιγμα των Σχολών από ομάδες φοιτητών μια συζήτηση που άργησε να γίνει αλλά που είναι επιτακτική η απάντηση της:
1. Αρχικά χρειάζεται να αποσαφηνίσουμε μερικά πράγματα γύρω από τον αγώνα που γίνεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι αγώνας με διπλή σημασία, για την υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το δικαίωμα στη μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους. Είναι αγώνας ενάντια στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Είναι αγώνας με βασικό αντίπαλο την ευρωπαϊκή πολιτική της λιτότητας για το ξεπέρασμα της κρίσης και τους υπερασπιστές της, την τρόικα και την κυβέρνηση. Είναι αγώνας που υπαγορεύεται από την ανάγκη για μια ζωή με αξιοπρέπεια, ενάντια στην ανθρωποφαγία.
2. Με βάση αυτόν τον αγώνα διαδίδονται διάφορες, αρκετά οργανωμένες, «ανεξάρτητες» απόψεις. Η πιο επικίνδυνη από αυτές, πίσω από το αίτημα για ανοιχτές σχολές, είναι η άποψη της δίκαιης αξιολόγησης των διοικητικών υπαλλήλων που θα οδηγήσει σε δίκαιη απόλυση και θα μας βγάλει από τη μέση μιας κατάστασης που ως φοιτητές έχουμε μπει. Η επικινδυνότητα της βέβαια δεν είναι τόσο η άποψη αυτή κάθε αυτή, που πολλά θα μπορούσε να πει κανείς αλλά κυρίως η ενσωμάτωση της ήττας που κουβαλάει. Γιατί αυτή η ιδέα υπαγορεύεται από το γεγονός ότι είμαστε ήδη χαμένοι, 3 χρόνια τώρα ότι έχει πει η τρόικα και έχει ψηφίσει η κυβέρνηση υλοποιείται. Άρα αφού δεν μπορούμε να είμαστε η εξαίρεση ας γίνουμε ο κανόνας με τη συναίνεση μας, μήπως και γλιτώσουμε το μάθημα μας, την εξεταστική και βασικά τη συνείδηση μας ότι δεν ήμασταν και τελείως αδιάφοροι. Φτιάχνεται με αυτή τη λογική μια νεολαία που θα δέχεται όλο και πιο εύκολα την απόρριψη στην εκπαίδευση, τη δουλειά, τη ζωή και το χειρότερο θα λειτουργεί με λογική ανθρωποφαγίας για το διπλανό. Νεολαία που θα ξεχνάει ότι κάποτε το πανεπιστήμιο δεν είχε δίδακτρα και ο μισθός ακόμη και αν ήσουν μικρότερος από 25 σου έφτανε για να ζεις.
3. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η κίνηση αυτή ξεκινάει από την κυβερνητική νεολαία και διαδίδεται μέσω της ΔΑΠ στους φοιτητές. Βασίζεται σε ιντερνετικά τερτίπια και λείπει ως φυσική παρουσία από τις σχολές, πράγμα που την καθιστά αναξιόπιστη, ακόμη περισσότερο, στα ψέματα περί απαγόρευσης εισόδου σε φοιτητές. Όταν μάλιστα οι εκδηλώσεις φοιτητών και διοικητικών την τελευταία εβδομάδα σε σχέση με την ενημέρωση των πρωτοετών έχουν μεγάλη μαζικότητα. Δεν πείθει για τη δυνατότητα λειτουργίας των πανεπιστημίων απλά με την απόφαση των φοιτητών και ενισχύει τον κανιβαλισμό, φοιτητές εναντίων διοικητικών. Αποτελεί ακόμη έναν παράγοντα πίεσης του υπουργείου παιδείας αφού τελικά μόνο αυτό θα βοηθήσει να βγει από το αδιέξοδο που έχει προκαλέσει ο ανυποχώρητος αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων.
4. Το σκεπτικό της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρο με το Σχέδιο Αθηνά το οποίο ήρθε να συρρικνώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με το κλείσιμο τμημάτων και την απόλυση καθηγητών και διοικητικών. Φυσικά σε μια χώρα που δυο στους τρεις νέους είναι άνεργοι δεν χρειάζονται τόσα τμήματα, ενώ είναι παράλογο να δαπανούνται τόσα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Παιδεία. Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε και από κανέναν. Να μην περιμένουμε τίποτε καλύτερο από την κυβέρνηση Σαμαρά, παρά νέα μέτρα. Να καλέσουμε τους φοιτητές σε πανεκπαιδευτικό ξεσηκωμό και να οργανώσουμε το φοιτητικό κίνημα για να μπει μπροστά στην μάχη για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής. Να διεκδικήσουμε όχι μόνο το φετινό, αλλά όλα τα εξάμηνα των σπουδών μας, να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας στη μόρφωση, στη δουλειά στη ζωή και στην αξιοπρέπεια. ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!
* Η Σοφία Κουκίδου, μέλος του ΔΣ του συλλόγου φοιτητών Ιατρικής Αθήνας