Τη Δευτέρα (3/12) το μεσημέρι εντοπίσαμε τυχαία τον «άφαντο» εργοδότη μας, Ανδρέα Κουρή, σε γνωστό καφέ στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή είχαμε επιδιώξει επανειλημμένα να τον συναντήσουμε από τον περασμένο Μάρτιο, μόνοι ή με τους δικηγόρους, προκειμένου να μας ξεκαθαρίσει τις προσθέσεις του – κάτι που δεν έγινε ποτέ εφικτό – θεωρήσαμε ότι έπρεπε να τον πλησιάσουμε ώστε να μας δώσει κάποιες στοιχειώδεις εξηγήσεις για την αποπληρωμή των μισθών και των αποζημιώσεών μας, που ανέρχονται συνολικά σε περίπου 500 χιλιάδες ευρώ.
Έτσι, δίνοντας τόπο στην οργή και στη δίκαιη αγανάκτησή μας, αποφασίσαμε να μαζευτούμε και να μπούμε στο κατάμεστο από θαμώνες μαγαζί, προκειμένου να έχουμε μια «φιλική» συζήτηση μαζί του.
Όπως ήταν φυσικό, ο Ανδρέας Κουρής έκανε για άλλη μια φορά την πάπια επιχειρώντας να αποποιηθεί τις ευθύνες του και πετώντας το μπαλάκι σε άλλους! Ωστόσο, σε αυτή την απρόσμενη και έκτακτη συνάντηση (με ένα δημόσιο πρόσωπο που το ψάχναμε στον ουρανό και το βρήκαμε στη γη), που πραγματοποιήθηκε σε δημόσιο χώρο, για πρώτη φορά, ο Ανδρέας Κουρής αποδέχθηκε αυτά που μας οφείλει. «Μας χρωστάτε από τον Μάρτιο» τον ρωτήσαμε. «Φυσικά» απάντησε. «Μας χρωστάτε τις αποζημιώσεις;”. “Φυσικά” παραδέχτηκε.
Από την άλλη, προχώρησε και σε μια σπουδαία για εμάς αποκάλυψη (όχι ότι δεν το είχαμε καταλάβει) δηλώνοντας ότι από τον Ιούλιο που άνοιξε το νέο κατάστημα στη Σταδίου 44 δεν έχει καμία συμμετοχή σε αυτό και ότι όσοι έχουν μείνει, ουσιαστικά, κάνουν… αυτοδιαχείριση! Είτε ο Ανδρέας Κουρής μας είπε την αλήθεια, είτε μας είπε ψέματα, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι είτε αυτή τη στιγμή η ψευτοδιοίκηση που έχει απομείνει στη επιχείρηση κάνει «αυτοδιαχείριση» των εισπράξεων του καταστήματος και μαζί με κάποιους πρώην συναδέλφους μας μοιράζονται τα κέρδη τσεπώνοντας τις δικές μας νόμιμες αποζημιώσεις, είτε ότι τα τσεπώνει μαζί τους και ο Κουρής.
Και τι δεν μας είπε ο Ανδρέας Κουρής σε αυτή την δεκαπεντάλεπτη συνάντησή μας. Ότι εξαπατήθηκε από τους προηγούμενους επιχειρηματίες, ότι η οικογένειά του έβαλε τα πάντα για την επιχείρηση, ότι πήρε δάνεια και ότι έχει πάει να φιλήσει κατουρημένες ποδιές (αυτολεξί). Και είχε το θράσος να μας πει ότι η υπόθεσή μας δεν τον αφορά επειδή έχει εξαπατηθεί.
Εισπράττοντας τις έντονες αντιδράσεις μας, ο Ανδρέας Κουρής έκανε μεταβολή και άλλαξε τροπάρι. Εκεί που η ληστεία που διαπράττει αρνούμενος να καταβάλλει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις τον απολύσεών μας δεν τον αφορούσε, θέλησε να αναγνωρίσει ότι το ζήτημα «είναι πρόβλημά μου» ισχυριζόμενος ότι «συνεχώς αναζητώ λύση γι’ αυτό». Αλλά.. ότι για να μας δώσει λεφτά πρέπει να βρεθούνε επέμενε, ρωτώντας μας αφοπλιστικά: «ξέρετε πόσο καιρό είναι απλήρωτοι στο MAD;»!!!
Σε επίμονες ερωτήσεις για το αν θα καταβάλλει το δώρο των Χριστουγέννων απάντησε «αν προχωρήσουν πράγματα τα οποία σχεδιάζονται» και «όταν θα βρεθεί λύση» (βέβαιος ότι θα αποφύγει το αυτόφωρο).
Εντούτοις, ο πρώην εργοδότης μας (και για εμάς ακόμη «νυν» όσο θα εκκρεμούν οι οφειλές του απέναντί μας) φρόντισε να μας κάνει και ιδεολογικά μαθήματα, αφού δυο φορές μάς υπέδειξε τι πάει να πει λαϊκισμός. Την πρώτη όταν του είπαμε «εμείς δεν έχουμε να φάμε κι εσείς πάτε για scuba diving» και όταν, στους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς του ότι δεν έχει χρήματα, του είπαμε να πουλήσει την Πόρσε που έχει. Αυτό είναι λαϊκισμός είπε για να εισπράξει (την απλήρωτη η αλήθεια είναι) απάντηση: «Συγγνώμη που δεν έχουμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας και είμαστε λαϊκιστές», την ώρα που άλλοι από εμάς απαιτούσαν να σεβαστεί τους εργαζόμενους που πέταξε απλήρωτους στο δρόμο.
Σε όλο το διάστημα της συνομιλίας μας του τονίσαμε ρητά ότι δεν μας αφορούν τα επιχειρηματικά του σχέδια, αλλά ούτε και τα ναυάγια τους, αφού είμαστε εργαζόμενοι που δουλεύαμε σαν τα σκυλιά και όχι εργοδότες. Ότι πήρε τα Metropolis και τα ισοπέδωσε. Ότι δεν έχουμε δει την παραμικρή κίνηση καλής θέλησης, παρά μόνο ότι είναι εξαφανισμένος αποφεύγοντας να μας συναντήσει και ότι θεωρούμε ότι πάει να τη γλιτώσει. Ότι αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επιβίωσης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας Κουρής μας έφτιαξε το κέφι όταν αναφέρθηκε στον τέως διευθυντή της επιχείρησης, Γιώργο Μάρκου. Όχι όταν ισχυρίστηκε ότι έχει μιλήσει επανειλημμένα μαζί μας μέσω του κ. Μάρκου (κάτι που όχι μόνο δεν έχει συμβεί, αλλά αντίθετα σε τηλεφωνική μας συνομιλία ο τέως γενικός διευθυντής μας είχε δηλώσει ότι ο Κουρής δεν θέλει να μιλήσει μαζί μας). Αλλά όταν μας είπε ότι ο κ. Μάρκου «δούλευε απλήρωτος μήνες προσπαθώντας να βρει λύσεις, κι αυτός στο τέλος της ημέρας πάλι απλήρωτος ήταν».
Πώς να ξεχάσουμε, άλλωστε, ότι η πρόσληψη του τέως γενικού διευθυντή των Metropolis ήταν προσωπική επιλογή του Ανδρέα Κουρή. Ότι κατά τη θητεία του μπήκε λουκέτο σε 12 καταστήματα και ότι διογκώθηκαν τα χρέη της επιχείρησης. Ότι αποχώρησε από την εταιρεία λίγο πριν ανοίξει το τελευταίο κατάστημα στη Σταδίου. Ότι, ο μισθός του ισοδυναμούσε με δέκα μισθούς υπαλλήλων, συν τις παροχές της επιχείρησης. Και ότι για την επιβράβευση των υπηρεσιών που πρόσφερε στον Ανδρέα Κουρή κατά τη θητεία του στα Metropolis, αυτή τη στιγμή εργάζεται στο MAD!
Αποχαιρετώντας τον Ανδρέα Κουρή, του δηλώσαμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας εντονότερα, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε νομικό επίπεδο.
ΥΓ: Αλήθεια, Ανδρέα Κουρή, όταν μας είπες ότι «προσπαθώ να βρω μια λύση για εσάς και τα παιδιά σας», «αν προχωρήσουν τα πράγματα τα οποία σχεδιάζονται» υπονοούσες ότι περιμένεις να ολοκληρωθεί η διαδικασία αγοραπωλησίας του MAD στον Πάρη Κασιδόκωστα;
Απολυμένοι/ες των καταστημάτων Metropolis
http://ergazomenoimetropolis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_17.html